عوارض و معایب ایمپلنت دندان: از شایعات تا واقعیت‌های علمی
ایمپلنت دندانی یکی از پیشرفته‌ترین و ماندگارترین روش‌ها برای جایگزینی دندان‌های ازدسترفته است که با بازیابی عملکرد و زیبایی لبخند، کیفیت زندگی بیماران را به‌طور چشمگیری بهبود می‌بخشد. با این حال، مانند هر درمان پزشکی دیگر، آگاهی از عوارض احتمالی ایمپلنت، مراقبت‌های قبل و بعد از جراحی و انتخاب صحیح متخصص، نقش مهمی در افزایش موفقیت ایمپلنت ایفا می‌کند. در این مقاله، با راهنمایی‌های علمی دکتر شریعتی، به بررسی جامع پرسش‌های رایج، باورهای نادرست و اقدامات ضروری برای پیشگیری و درمان عوارض ایمپلنت می‌پردازیم تا با اطلاعات دقیق و اطمینان خاطر، بهترین تصمیم را برای سلامت دهان و دندان خود بگیرید.
مهم‌ترین عوارض کوتاه‌مدت ایمپلنت دندان
کاشت ایمپلنت دندان یکی از روش‌های مدرن و مؤثر برای جایگزینی دندان‌های از دست‌رفته است. اما مانند هر عمل جراحی دیگری، این روش نیز می‌تواند با برخی عوارض کوتاه‌مدت همراه باشد. آگاهی از این عوارض و علائم هشداردهنده، به شما کمک می‌کند تا در صورت بروز مشکل، به‌موقع اقدام کرده و از بروز آسیب‌های جدی‌تر جلوگیری کنید.
عفونت بعد از جراحی؛ شایع‌ترین عارضه‌ای که نباید نادیده گرفته شود
یکی از رایج‌ترین مشکلاتی که بیماران پس از کاشت ایمپلنت با آن مواجه می‌شوند، عفونت محل جراحی است. این عارضه اگرچه نگران‌کننده به نظر می‌رسد، اما با رعایت دقیق توصیه‌های بهداشتی و درمانی می‌توان به‌راحتی آن را کنترل کرد.
علائمی مثل تب بالا (بیش از ۳۸ درجه)، ترشح چرکی یا بوی بد از محل جراحی، درد شدید و ضربان‌داری که با داروهای مسکن معمولی آرام نمی‌شود، قرمزی و گرمای غیرعادی اطراف ایمپلنت، یا تورمی که بعد از ۷۲ ساعت به‌جای کاهش، بیشتر می‌شود، همگی می‌توانند نشانه‌های شروع یک عفونت باشند.
برای جلوگیری از این وضعیت، باید داروهای آنتی‌بیوتیک را طبق دستور پزشک مصرف کنید. شست‌وشوی دهان با محلول آب نمک (نصف قاشق چای‌خوری در یک لیوان آب) چند بار در روز، استفاده از دهانشویههای ضدعفونی‌کننده مانند کلرهگزیدین، و پرهیز از تماس دست یا زبان با ناحیه جراحی می‌تواند تأثیر زیادی در پیشگیری داشته باشد. به‌علاوه، ترک سیگار و الکل حداقل تا دو هفته بعد از عمل، یکی از مهم‌ترین توصیه‌های مراقبتی است.
نکته دکتر شریعتی: «اگر حتی یکی از علائم هشداردهنده را مشاهده کردید، بدون فوت وقت با کلینیک تماس بگیرید. عفونت در مراحل اولیه به‌راحتی قابل کنترل است، اما تأخیر در درمان ممکن است کل ایمپلنت را با خطر شکست روبه‌رو کند.»
خونریزی و تورم غیرطبیعی؛ چه زمانی باید نگران شد؟
پس از جراحی ایمپلنت، وجود مقداری خونریزی خفیف کاملاً طبیعی است و معمولاً تا ۴۸ ساعت اول ادامه دارد. تورم نیز در روز دوم و سوم به اوج می‌رسد و از روز چهارم به بعد به‌تدریج فروکش می‌کند.
اما اگر خونریزی بعد از ۶ ساعت همچنان ادامه داشت و با فشار مستقیم هم متوقف نشد، یا اگر تورم به‌جای کاهش، پس از سه روز بیشتر شد، احتمال وجود مشکلی جدی‌تر مطرح می‌شود. همچنین بروز کبودی شدید یا هماتوم در ناحیه صورت یا گردن، یا خونریزی همراه با علائمی مثل سرگیجه یا ضعف عمومی، نیاز به ارزیابی فوری توسط پزشک دارد.
برای کنترل تورم، استفاده از کمپرس سرد در ۲۴ ساعت اول (هر ساعت، ۲۰ دقیقه) بسیار مؤثر است. بهتر است هنگام استراحت، سر را کمی بالاتر از بدن نگه دارید و از فعالیت‌های شدید بدنی پرهیز کنید. همچنین باید از مصرف داروهایی مانند آسپرین یا سایر رقیق‌کننده‌های خون خودداری کرد، مگر اینکه پزشک تجویز کرده باشد.
بی‌حسی و آسیب عصبی؛ تجربه‌ای موقتی اما نگران‌کننده
گاهی اوقات پس از کاشت ایمپلنت در فک پایین، بیماران از بی‌حسی یا احساس "سوزن‌سوزن شدن" در ناحیه لب یا چانه شکایت می‌کنند. این وضعیت معمولاً به دلیل نزدیکی ریشه ایمپلنت به عصب‌های ناحیه اتفاق می‌افتد و در بیشتر موارد موقتی است.
در موارد خفیف، این حالت بین ۲ تا ۸ هفته بهبود می‌یابد. اگر آسیب متوسط باشد، ممکن است چند ماه زمان نیاز داشته باشد. البته در موارد نادر، بهبودی کامل بیش از ۶ ماه طول می‌کشد.
برای کمک به بازگشت حس طبیعی، پزشکان معمولاً مصرف ویتامین‌های گروه B را توصیه می‌کنند. پس از پشت سر گذاشتن دوره اولیه بهبودی، ماساژهای ملایم و تمرینات حرکتی عضلات صورت نیز می‌تواند مفید باشد. تنها نکته مهم، پرهیز از گرما یا سرمای شدید در این ناحیه است، چرا که ممکن است حس ضعیف‌شده را تحریک کند.
⚠️ هشدار: اگر پس از گذشت ۶ ماه همچنان هیچ بهبودی در حس ناحیه نداشتید یا دچار دردهای مزمن و تیرکشنده شدید، حتماً باید با پزشک متخصص مشورت کنید. در برخی موارد نادر، درمان‌هایی مانند لیزردرمانی یا حتی جراحی اصلاحی لازم می‌شود.
عوارض بلندمدت و خطرات جدی ایمپلنت دندان
ایمپلنت دندان، اگرچه روشی مطمئن و مؤثر برای جایگزینی دندان از دست‌رفته محسوب می‌شود، اما در برخی موارد می‌تواند با عوارض بلندمدت و خطراتی جدی همراه باشد. شناخت این موارد و مراجعه به‌موقع به دندانپزشک، نقش مهمی در حفظ سلامت ایمپلنت و بافت‌های اطراف آن ایفا می‌کند.
جوش نخوردن ایمپلنت به استخوان (شکست Osseointegration)
یکی از مهم‌ترین خطرات بلندمدت ایمپلنت، جوش نخوردن آن به استخوان فک است. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که روند یکپارچه‌سازی استخوان با پایه ایمپلنت، به دلایلی مختل شود. عوامل مختلفی می‌توانند در این مسئله نقش داشته باشند؛ برای مثال، در افرادی که دچار پوکی استخوان هستند، تراکم استخوان فک به‌اندازه‌ای نیست که بتواند ایمپلنت را به‌درستی در خود نگه دارد. همچنین مصرف سیگار، به‌دلیل کاهش خونرسانی، می‌تواند روند بهبودی را به‌شدت کند کرده و احتمال شکست ایمپلنت را بالا ببرد.
از دیگر علل شایع، می‌توان به تکنیک نادرست جراحی اشاره کرد؛ مثلاً زمانی که در حین کار حرارت زیادی به استخوان وارد شود یا ایمپلنت در محل نامناسبی قرار بگیرد. همچنین در بیماری‌هایی مثل دیابت کنترل‌نشده یا اختلالات خودایمنی، توانایی بدن برای ترمیم بافت کاهش می‌یابد. اگر فشار زیادی هم زودتر از موعد روی ایمپلنت وارد شود، استخوان فرصت کافی برای جوش خوردن با آن را نخواهد داشت.
در این شرایط، بیمار معمولاً احساس لق شدن ایمپلنت یا درد هنگام فشار ملایم را گزارش می‌دهد. گاهی نیز فضای مشکوکی اطراف ایمپلنت در رادیوگرافی دیده می‌شود. اگر بعد از ۴ تا ۶ ماه همچنان ثبات وجود نداشته باشد، باید بررسی تخصصی انجام شود. دکتر شریعتی در این زمینه توضیح می‌دهد:
«در موارد مشکوک به شکست جوش‌خوردگی، تست Periotest می‌تواند به‌صورت دقیق میزان ثبات ایمپلنت را مشخص کند. این تست غیرتهاجمی یکی از ابزارهای کلیدی برای تصمیم‌گیری در مورد خارج کردن یا حفظ ایمپلنت است.»
تحلیل لثه و استخوان اطراف ایمپلنت
یکی دیگر از عوارض بلندمدت ایمپلنت، تحلیل تدریجی لثه یا استخوان اطراف آن است. این تحلیل گاهی به آرامی و بدون علامت خاصی پیش می‌رود، اما در برخی موارد می‌تواند به بیماری خطرناک‌تری به‌نام «پری‌ایمپلنتیت» تبدیل شود.
در تحلیل‌های ساده، روند از بین رفتن استخوان معمولاً آهسته و بدون عفونت فعال است و درد مشخصی هم وجود ندارد. در حالی که در بیماری پری‌ایمپلنتیت، التهاب و عفونت وجود دارد، تحلیل استخوان سریع‌تر اتفاق می‌افتد و بیمار معمولاً از درد و حساسیت شکایت دارد.
برای ترمیم این وضعیت، راه‌حل‌های گوناگونی وجود دارد. از جمله استفاده از پودر استخوان طبیعی یا مصنوعی برای پیوند، قرار دادن غشای محافظ (ممبران) برای هدایت بازسازی، بهره‌گیری از لیزرهای کم‌توان برای تحریک بازسازی بافت و همچنین استفاده از فاکتورهای رشد مانند PRF یا PDGF. در برخی موارد، لازم است طراحی پروتز نیز اصلاح شود تا فشار اضافی از ناحیه آسیب‌دیده برداشته شود.
مشکلات سینوسی ناشی از ایمپلنت در فک بالا
وقتی ایمپلنت در ناحیه فک بالا کاشته می‌شود، در برخی بیماران ممکن است با سینوس ماگزیلاری درگیر شود. اگر طول ایمپلنت زیاد باشد یا به‌طور دقیق در استخوان قرار نگیرد، می‌تواند به کف سینوس نفوذ کند و حتی باعث ایجاد ارتباط غیرطبیعی بین دهان و سینوس (فیستول) شود.
در برخی موارد، بدن نسبت به مواد ایمپلنت در ناحیه سینوس واکنش نشان داده و منجر به التهاب یا حتی عفونت ثانویه می‌شود. علائم درگیری سینوس شامل احساس مزه بد در بینی، آبریزش یک‌طرفه، احساس فشار در اطراف چشم و فک بالا، و گاهی درد است که از فک به چشم انتشار پیدا می‌کند.
بسته به شدت آسیب، راهکارهای جراحی مختلفی برای اصلاح این وضعیت وجود دارد. در موارد خفیف، می‌توان از روش «سینوس لیفت بسته» استفاده کرد که بدون نیاز به برش گسترده انجام می‌شود. در موارد پیشرفته‌تر، لازم است پنجره‌ای در دیواره سینوس ایجاد شود (سینوس لیفت باز) و ایمپلنت مهاجر به روش آندوسکوپی خارج شود. در صورت وجود فیستول، باید با استفاده از پیوند بافت نرم آن را بست و پس از بهبود کامل، ایمپلنت جایگزین کاشته شود.
بر اساس زمان بروز علائم، نوع درمان متفاوت خواهد بود. اگر مشکل در هفته اول ظاهر شود، مصرف آنتی‌بیوتیک کافی است. اگر علائم بین هفته اول تا چهارم باقی بماند، انجام سی‌تی‌اسکن و بررسی جراحی ضرورت پیدا می‌کند. و اگر بیش از یک ماه از شروع علائم گذشته باشد، جراحی اصلاحی تقریباً اجتناب‌ناپذیر است.
7 گروه پرخطر برای عوارض ایمپلنت
اگرچه ایمپلنت‌های دندانی یک روش مؤثر و دائمی برای جایگزینی دندان‌های ازدسترفته هستند، اما برخی افراد بیشتر در معرض خطر عوارض ناشی از این روش قرار دارند. در اینجا به ۷ گروه پرخطر که باید قبل از کاشت ایمپلنت با دندانپزشک خود مشورت کنند، اشاره می‌کنیم:
-
بیماران دیابتی کنترل‌نشده: سطح قند خون بالا بهبودی لثه و استخوان را مختل می‌کند و خطر عفونت و شکست ایمپلنت را افزایش می‌دهد.
-
سیگاری‌های حرفه‌ای: نیکوتین جریان خون را کاهش می‌دهد و فرآیند ترمیم بافت‌ها را کند می‌کند، در نتیجه احتمال پس‌زدن ایمپلنت بیشتر می‌شود.
-
افراد با سابقه رادیوتراپی فک: پرتودرمانی در ناحیه فک می‌تواند تراکم استخوان را کاهش دهد و موفقیت ایمپلنت را تحت تأثیر قرار دهد.
-
بیماران با پوکی استخوان شدید: کاهش تراکم استخوان فک ممکن است استحکام پایه ایمپلنت را تضعیف کند و باعث ناپایداری آن شود.
-
مبتلایان به بیماری‌های خودایمنی: برخی از این بیماری‌ها و داروهای مرتبط با آنها می‌توانند توانایی بدن در ترمیم بافت‌ها را کاهش دهند.
-
افراد با بهداشت دهان ضعیف: تجمع پلاک و عفونت‌های لثه می‌توانند باعث التهاب و افزایش خطر شکست ایمپلنت شوند.
-
کسانی که دندان قروچه دارند: فشار ناشی از ساییدن دندان‌ها می‌تواند به ایمپلنت آسیب بزند و عمر آن را کاهش دهد.
اگر شما در یکی از این گروه‌ها قرار دارید، به این معنا نیست که نمی‌توانید ایمپلنت بگذارید، اما باید تحت نظارت دقیق دندانپزشک و با اقدامات احتیاطی ویژه اقدام کنید. مشورت با یک متخصص می‌تواند شانس موفقیت درمان را افزایش دهد.
راهکارهای طلایی برای پیشگیری از عوارض ایمپلنت
اگرچه ایمپلنت دندان یکی از مطمئن‌ترین روش‌ها برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته است، اما مانند هر عمل جراحی دیگری، ممکن است با برخی عوارض همراه باشد. خبر خوب اینکه با رعایت چند نکته‌ی ساده و اصولی می‌توان به‌طور قابل‌توجهی احتمال بروز این مشکلات را کاهش داد و تجربه‌ای ایمن و موفق را پشت سر گذاشت.
انتخاب پزشک متخصص، اولین و مهم‌ترین گام
شاید مهم‌ترین تصمیمی که قبل از انجام ایمپلنت می‌گیرید، انتخاب دندانپزشک مناسب باشد. پزشکی که هم تخصص کافی دارد و هم تجربه‌ی عملی بالا. سوابق علمی، تعداد جراحی‌های موفق، استفاده از تجهیزات مدرن و همچنین نظرات بیماران قبلی می‌توانند معیارهای خوبی برای انتخاب باشند. وقتی به دستان یک متخصص مطمئن تکیه می‌کنید، نیمی از مسیر را با خیال راحت طی کرده‌اید.
آماده‌سازی دقیق، پیش‌زمینه‌ی موفقیت
یکی از عوامل کلیدی برای داشتن جراحی بی‌عارضه، آمادگی مناسب پیش از عمل است. در برخی موارد، ممکن است نیاز به پیوند استخوان باشد تا پایه‌ی ایمپلنت به‌خوبی در استخوان فک قرار بگیرد. گاهی هم وجود عفونت‌های دهانی می‌تواند مانع موفقیت درمان شود که باید پیش از جراحی برطرف شوند. این مرحله، اگرچه ممکن است زمان‌بر باشد، اما نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه نهایی دارد.
مراقبت‌های بعد از جراحی را جدی بگیرید
بسیاری از عوارض احتمالی ایمپلنت، زمانی بروز می‌کنند که مراقبت‌های پس از عمل نادیده گرفته شوند. مصرف منظم داروها، استراحت کافی، رعایت رژیم غذایی مناسب و مراجعه به جلسات پیگیری، همگی بخشی از برنامه‌ای هستند که باید با دقت دنبال شود. یک جدول زمانی مشخص برای این مراقبت‌ها می‌تواند بسیار مفید باشد و روند ترمیم را سریع‌تر و بدون دردسر پیش ببرد.
نقش مهم محصولات مراقبتی
در دوره‌ی بعد از جراحی، استفاده از محصولات بهداشتی مناسب مثل دهانشویههای آنتی‌باکتریال می‌تواند از بروز عفونت جلوگیری کند و به ترمیم بافت‌ها کمک کند. البته باید توجه داشت که این محصولات باید تحت نظر پزشک تجویز و مصرف شوند تا مطمئن باشید با شرایط شما سازگارند و نتیجه‌ی دلخواه را می‌دهند.
پاسخ به باورهای غلط درباره ایمپلنت
با وجود پیشرفت‌های گسترده در حوزه ایمپلنت دندانی، همچنان باورهای اشتباه و شایعاتی میان برخی افراد رواج دارد که ممکن است آنها را از انجام این درمان مؤثر باز دارد. در این بخش، به مهم‌ترین این باورها پاسخ علمی و مستند داده‌ایم.
آیا ایمپلنت باعث سرطان می‌شود؟
این باور کاملاً نادرست است. تاکنون هیچ‌گونه شواهد علمی معتبر مبنی بر ارتباط ایمپلنت دندانی با بروز سرطان گزارش نشده است. جنس ایمپلنت‌ها معمولاً از تیتانیوم خالص یا آلیاژهای بی‌اثر و زیست‌سازگار است که سال‌ها در بدن بدون ایجاد مشکلی خاص باقی می‌مانند.
ارتباط ایمپلنت با بیماری‌های سیستمیک
برخی افراد نگران تأثیر ایمپلنت بر بیماری‌های سیستمیک مانند دیابت یا بیماری‌های قلبی هستند. در واقع، اگر بیماری‌های زمینه‌ای تحت کنترل باشند، ایمپلنت نه‌تنها مضر نیست، بلکه می‌تواند با بهبود عملکرد جویدن، سلامت کلی فرد را نیز تقویت کند. آنچه اهمیت دارد، بررسی و مدیریت شرایط سلامت عمومی پیش از درمان است.
افسانه "پس زدن" ایمپلنت توسط بدن
برخلاف اندام‌های پیوندی، ایمپلنت‌ها از مواد غیرزنده ساخته شده‌اند و واکنش ایمنی کلاسیک "پس‌زدن" درباره آنها مطرح نیست. با این حال، اگر مراقبت‌های لازم پس از جراحی انجام نشود یا مشکلاتی مانند عفونت ایجاد شود، ممکن است شکست ایمپلنت رخ دهد؛ که این موضوع با "پس زدن توسط بدن" تفاوت دارد.
اقدامات ضروری هنگام مواجهه با عوارض
در موارد نادر، ممکن است پس از درمان‌هایی مانند ایمپلنت یا جراحی لثه، برخی عوارض ایجاد شوند. آشنایی با نشانه‌های خطر و داشتن برنامه‌ی مشخص برای واکنش سریع، نقش حیاتی در کنترل و درمان به‌موقع این عوارض ایفا می‌کند.
چک‌لیست علائم هشداردهنده
برای پیشگیری از پیچیده شدن شرایط، باید علائم اولیه‌ی هشدار را به‌درستی شناسایی کرد. این موارد شامل موارد زیر است:
-
درد شدید یا افزایش ناگهانی درد پس از چند روز
-
تورم زیاد یا منتشر در ناحیه صورت
-
تب بالا یا لرز
-
ترشح چرک یا بوی بد دائمی از محل جراحی
-
خونریزی مداوم
در صورت مشاهده هر یک از این نشانه‌ها، باید فوراً با کلینیک تماس بگیرید.
پروتکل اورژانسی کلینیک دکتر شریعتی
کلینیک دکتر شریعتی با در اختیار داشتن تیم متخصص و امکانات کامل، دارای پروتکل مشخصی برای رسیدگی فوری به بیماران دچار عوارض است. در صورت تماس، بیمار در اسرع وقت ویزیت می‌شود و بسته به شدت علائم، اقدامات درمانی اولیه یا ارجاع تخصصی انجام خواهد شد.
روش‌های درمان هر عارضه (از آنتی‌بیوتیک تا جراحی)
نوع درمان بسته به نوع و شدت عارضه متفاوت است. در بسیاری از موارد، مصرف آنتی‌بیوتیک و ضدالتهاب به تنهایی کافی است. در موارد شدیدتر، نیاز به تخلیه عفونت یا حتی اصلاح جراحی وجود دارد. هدف اصلی، مهار سریع مشکل و حفظ سلامت ایمپلنت یا بافت‌های اطراف آن است.
پرسش‌های متداول با پاسخ دکتر شریعتی
در این بخش به رایج‌ترین سؤالات بیماران درباره ایمپلنت دندانی پاسخ می‌دهیم. پاسخ‌ها بر اساس تجربه‌ی دکتر شریعتی و استانداردهای علمی روز دنیا تهیه شده‌اند تا شما با آگاهی و اطمینان بیشتری تصمیم بگیرید.
میزان موفقیت ایمپلنت در افراد مختلف؟
نرخ موفقیت ایمپلنت به‌طور میانگین بالای ۹۵٪ است، اما فاکتورهایی مانند وضعیت سلامت عمومی، تراکم استخوان فک، بهداشت دهان و نوع پروتز می‌توانند تأثیرگذار باشند. افراد غیرسیگاری با استخوان سالم معمولاً بهترین نتایج را تجربه می‌کنند.
تفاوت عوارض ایمپلنت فک بالا و پایین؟
ایمپلنت در فک بالا معمولاً به‌دلیل نزدیکی به سینوس‌ها و تراکم کمتر استخوان با احتمال کمی بیشتر از عوارض همراه است. در حالی که در فک پایین، احتمال آسیب به عصب فکی یا ایجاد درد عصبی از نگرانی‌های اصلی محسوب می‌شود. با بررسی دقیق رادیولوژیک، این ریسک‌ها به حداقل می‌رسند.
آیا ایمپلنت‌های فوری خطر بیشتری دارند؟
ایمپلنت فوری (کاشت هم‌زمان با کشیدن دندان) در شرایط خاص قابل انجام است، اما به دقت و مهارت بالا نیاز دارد. در صورت انتخاب درست بیمار و رعایت دقیق پروتکل‌ها، خطر آن بیشتر از ایمپلنت‌های معمول نیست؛ ولی برای همه‌ی افراد توصیه نمی‌شود.
طول عمر متوسط ایمپلنت‌های دندانی؟
با مراقبت صحیح، ایمپلنت‌ها می‌توانند بیش از ۱۵ تا ۲۰ سال یا حتی مادام‌العمر دوام داشته باشند. رعایت بهداشت دهان، مراجعات منظم به دندانپزشک و پرهیز از فشارهای زیاد مثل دندان‌قروچه، مهم‌ترین عوامل افزایش طول عمر ایمپلنت هستند.
هزینه‌های درمان عوارض احتمالی؟
در بیشتر موارد، با رعایت توصیه‌های پس از جراحی، نیازی به درمان‌های اضافه نیست. اما در صورت بروز عوارض مانند عفونت یا لق شدن ایمپلنت، بسته به شدت مشکل، ممکن است هزینه‌هایی برای دارو، جراحی اصلاحی یا جایگزینی ایمپلنت نیاز باشد. تیم درمانی کلینیک دکتر شریعتی همواره در تلاش است تا این هزینه‌ها را به حداقل برساند.
سخن پایانی
ایمپلنت دندانی، اگر به‌درستی و تحت نظر متخصص مجرب انجام شود، یک سرمایه‌گذاری بلندمدت برای سلامت دهان و افزایش اعتماد به نفس شماست. با رعایت نکات گفته‌شده در این مقاله، از جمله مراقبت‌های بعد از کاشت ایمپلنت، شناخت علائم هشداردهنده و بهره‌مندی از تجربه تخصصی دکتر شریعتی، می‌توانید احتمال بروز عوارض را به حداقل رسانده و از دوام و عملکرد مطلوب ایمپلنت خود لذت ببرید. انتخاب آگاهانه، کلید موفقیت درمان شماست.
